Het Loofhuttenfeest is de afronding van het oogstseizoen. Het verwijst naar de voleinding, wanneer alles tot zijn doel is gekomen. Het feest is een tijd om uitbundig blij te zijn. Zó staat dat ook letterlijk in de Bijbel.(Lev.23:39-43) Zeven dagen feest vieren. Lijkt u dat niet wat om dat als gemeente te vieren? Een grote loofhut achter onze kerk, met ruimte om mensen buiten de kerk te ontvangen, met hen te praten en samen vrolijk te zijn voor het aangezicht van de HEERE?
Israël herdenkt op het Loofhuttenfeest de tijd die het in de woestijn doorbracht, veertig jaar. Een heel bijzondere tijd, waarin God bij Zijn volk woonde. Een tijd ook om vooruit te kijken naar de vervulling van het feest, wanneer Jezus terugkomt en alle volken het Loofhuttenfeest zullen vieren ( Zach.14)
De tijd om het te vieren is meestal ergens eind september, maar ons kerkelijk seizoen eindigt in juli. Dat komt ook met het weer wat beter uit.
Een liturgie commissie kan zich buigen over de Bijbelgedeelten die we kunnen lezen en de gezangen en psalmen die we kunnen zingen. Ik zie er naar uit om het Loofhuttenfeest met de gemeente te vieren!

“Maar vanaf de vijftiende dag van de zevende maand, wanneer u de opbrengst van het land ingezameld hebt, moet u het feest van de HEERE zeven dagen lang vieren. Op de eerste dag is het rustdag en op de achtste dag is het rustdag. Op de eerste dag moet u voor uzelf vruchten van sierlijke bomen, takken van palmbomen, takken van loofbomen en van beekwilgen nemen, en u moet zich zeven dagen lang voor het aangezicht van de HEERE, uw God, verblijden. Dat feest voor de HEERE moet u per jaar zeven dagen lang vieren. Het is een eeuwige verordening, al uw generaties door. In de zevende maand moet u het vieren.
Zeven dagen moet u in de loofhutten wonen. Alle ingezetenen van Israël moeten in loofhutten wonen,
zodat de generaties na u weten dat Ik de Israëlieten in loofhutten liet wonen, toen Ik hen uit het land Egypte geleid heb. Ik ben de HEERE, uw God.”(Lev.23:39-43)